آپارتمان شماره 55 در زمینی به مساحت 300 مترمربع (25 در 12 متر)، واقع در منطقه دروس، در هشت طبقه طراحی و اجرا شده که شامل پنج طبقه مسکونی و سه طبقه مشاعات، مشتمل بر لابی، پارکینگ، تاسیسات، انبارها، سالن ورزشی و استخر با دیوار شیشهای است.
معمار: مازیار جعفریه
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: 1395
مساحت: 1500 مترمربع
وضعیت: ساختهشده
کارفرما: جعفریه و شرکا
تیم طراحی: مازیار جعفریه، امیررضا کریمی، اصغر رنجی
گرافیک: امیررضا کریمی
عکس: مازیار جعفریه، امیررضا کریمی
بهرهگیری از رنگ که یکی از ارکان معماری ایرانی است و همواره به عنوان عنصری اثربخش در تلطیف فضا و روح انسان، مورد استفاده بوده است، پاسخ مناسبی برای سوال پروژه بود. لذا با طراحی قابهایی در سه رنگ سبز، آبی ایرانی و زرد زعفرانی، بر روی پوستهای آجری به رنگ سفید، به بیانی مدرن از کاربرد رنگ در معماری رسیدیم و سطوحی زنده و رنگین را به عنوان تجربهای مشترک بین نظارهگران بیرونی و ساکنین درونی بنا نهادیم، تعاملی متفاوت بین دو سوی یک دیوار. وظیفه دیگر این قابها، کنترل زاویه تابش آفتاب، از یکسو و کنترل دید عابرین و ناظرین، از سوی دیگر، به منظور ایجاد فضایی مناسب برای سکونت است.
تفکر اولیه و ایده طراحی این پروژه از آنجایی شکل گرفت که قرار شد خانهای پدری با پنجرههایی بزرگ و قدی و حیاطی سبز که گهگاه، محل استراحت و آسایش ساکنین خانه بود، جایش را به آپارتمانی پنجواحدی، با حداکثر متراژ مجاز قابل ساخت بدهد و در عین حال، بتواند ساختمانی شاخص باشد. سوال پیش رو این بود که چگونه میتوان آپارتمانی مسکونی طراحی کرد که با وجود تبعیت از قوانین و ضوابط شهرداری، ساکنین آن بتوانند در محیط زندگی خود، همان شادابی، لطافت و آرامش پیشین خود را دوباره تجربه کنند، تجربهای نزدیک به خانه پدری که پنجرههایش قابی بود بر سبزی، طراوت و زندگی.
از دیگر دغدغههای طراحی این آپارتمان، توجه به اقلیم، حفظ انرژی، بهرهگیری از تکنولوژی ساختمان، اجرای صحیح و مهندسیشده، و طراحی جزییات قاب پنجرهها و دیوار شیشهای استخر و پنلهای متحرک تراسها، به منظور حفظ حریم و امنیت بوده است. با توجه به گرایش سبز در این پروژه، استفاده از مصالح بومی و بازیافتشده از تخریب بنای قبلی و همچنین، بهرهگیری از آجر نسوز سفید به عنوان عایقی مناسب در نمای ساختمان، کمک شایانی در جلوگیری از اتلاف هزینه و انرژی کرده است.
منبع خبر l سایت معمار ایرانی