بازسازی نمای ساختمان مبل لمکده

ساختمان مبل لمکده در یک بافت متراکم، یکدست و تخت، و در مجاورت اتوبان رسالت، یکی از پرترددترین اتوبان‌های تهران، قرار دارد. ساختمان موجود، عمری 30 ساله داشت که نمای آن از تراورتن‌های افقی سفیدرنگ پوشیده شده بود. مشتری در ابتدا، با نشان دادن نمونه‌هایی از ساختمان‌های اداری ـ تجاری در تهران که عمدتا نمای کامپوزیت و دوبعدی دارند، درخواست چنین نمایی داشت. اما با بازدید از محل و درک پتانسیل‌های آن، پیشنهاد ما در همان ابتدا، نظر او را تغییر داد.

منبع خبر l سایت معمار ایرانی

ساختمان مبل لمکده
معمار: دفتر کاما (ایمان شفیعی، بهزاد منشگر)
موقعیت: تهران، ایران
تاریخ: 1392
مساحت: 112 مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
کارفرما: آقای مسعود دولت‌نیا
تیم طراحی: ایمان شفیعی، بهزاد منشگر، با همکاری غزال گودرزنیا و سمانه سادات‌میر
همکاران اجرایی: مجید غیاثوند، حمید امامی، ایمان زارع
عکس: مسیح مستاجران، حکیم حمادی
ﺟﻮاﻳﺰ: رﺗﺒﻪ دوم ﮔﺮوه بازسازی جایزه ﻣﻌﻤﺎر 1392
تهران شهری است با بافتی متراکم که تیپولوژی عمده آن ساختمان‌های 4 تا 5 طبقه است. در چنین بافت یکدستی و با توجه به عمده محدودیت‌های موجود، اعم از قوانین شهرداری، بودجه و اقتصاد، نمای ساختمان‌ها می‌تواند به موضوعی قابل توجه برای معماری ما تبدیل شود. برای ما، پوسته پوشش‌دهنده فقط به عنوان یک سطح مطرح نیست، بلکه فضایی است که تحت تاثیر ساخت، مقیاس، ابعاد فضای پوشش، نفوذپذیری و میزان سایه‌اندازی قرار می‌گیرد و می‌تواند به شکل عنصری تاثیرگذار، جایگزین صفحه خالی در بدنه شهری شود.

با توجه به پتانسیل ایجاد عمق تا 40 سانتی‌متر، چگونگی ارتباط میان سطح و عمق، هدف اصلی این پروژه است. این ارتباط چگونه می‌تواند بر روی بیننده‌ای که با سرعت، در حال عبور از بزرگراه است، تاثیر بگذارد؟ و این تاثیر چگونه می‌تواند در او یک تصویر ذهنی ایجاد کند؟ یک تصویر ـ خاطره. ایجاد تضاد یکپارچه میان سطح و عمق، میان روشن و تیره، میان صیقلی و زبر، میان طبیعی و مصنوعی، راهکار ایجاد این تاثیر است؛ تداعی دوگانه‌ای که می‌تواند یک پس ـ تصویر در ذهن ایجاد کند. اینجاست که نما می‌تواند به یک عامل اثرگذار تبدیل شود.

پروژه با تحلیل شبکه نمای موجود در بافت پروژه و تبدیل آن به یک شبکه سه‌بعدی جدید شکل گرفت. الگوی رندوم استفاده شده در سطح، بر شدت احساس بصری و کنتراست با عمق می‌افزاید، “احساسی که از یک نظم به نظمی دیگر، از یک سطح به سطحی دیگر و از منطقه ای به منطقه دیگر می‌رود.” (فرانسیس بیکن) متریال استفاده شده برای این پروژه، سرامیک سفید برای سطوح و چوب طبیعی برای عمق‌ها است. برای کاهش وزن نما، متریال به شکل خشکه‌چینی و از طریق زیرساز آلومینیومی، به سازه فلزی موجود متصل شده است.