بازسازی خانه گلستانه

ما یک زوج معمار هستیم؛ در شهر بزرگ و شلوغی مثل تهران، کار ما، طراحی و نظارت پروژه‌های ساختمانی است، کاری دلچسب، اما تمام‌وقت و سنگین. همیشه دلمان می‌خواست فضایی برای خودمان بسازیم تا بتوانیم آخر هفته‌هایمان را به دور از مشغله‌های کاری و فکری، در آن سپری کنیم و یا بعد از تحویل هر پروژه، قدری در آن بیاساییم؛ جایی برای بازسازی افکارمان، قوایمان و مکانی برای عاشقی‌کردن و با هم زیستن، جایی با مختصات متفاوت از فضای آتلیه و یا حتی آپارتمان‌مان، اما مثل خودمان و معماری‌مان، ساده و منطقی، فضایی آشنا، فضایی صمیمی، فضایی راحت، فضایی سپید. “در گلستانه”، شعر شاعر معاصر دوست داشتنی‌مان، حس این فضای در ذهن‌مان را خوب توصیف می‌کند و شد اسم خانه‌مان:
دشت‌هایی چه فراخ!
کوه‌هایی چه بلند!
در گلستانه، چه بوی علفی می‌آمد!

معمار: معماران رویداد (زهرا آرمند، مصطفی امیدبخش)
موقعیت: چالوس، ایران (زوات غرب)
تاریخ: 1394
مساحت: 135 مترمربع
وضعیت: ساخته‌شده
همکار اجرا: محمود آرمند
مدل‌سازی و گرافیک: مهسا شیخ‌اکبری
عکس: آرش عاشوری‌نیا
جوایز: رتبه اول گروه مسکونی تک‌واحدی جایزه معمار 1394، رتبه اول گروه مسکونی هشتمین جایزه معماری‌ داخلی ایران (1394)

راه‌حل ساده لوکوربوزیه، خانه دوطبقه استانداردشده، ساخته‌شده از دو اسلب بتنی که با شش ستون نازک نگه داشته شده و یک پلکان ساده، یعنی خانه دومینو، روح همیشه حاضر در معماری معاصر مشارکتی، به ایده کلی گلستانه تبدیل شد. ترکیب “در گلستانه” سهراب ‫ـ تصور ما از فضا ـ و “دومینوی” لوکوربوزیه ـ الگوی مسکن ساده، سریع، ارزان و البته بالقوه مینیمال ـ شد مامن روزهای آرامش ما، خانه‌ای که برآیند طرح‌های مختلف خودمان و تمام دوست‌های معمارمان بر روی شش ستون لوکوربوزیه است.‬

گلستانه را در بخش شمالی زمین و پشت به خیابان قرار دادیم؛ خانه ای رو به باغ، تا به این ترتیب، حیاط یا باغ کوچک پرتقال‌مان، خلوت‌مان هم باشد. از سویی دیگر، باورمان این است که یک فضا با مختصات خنثی خود، باید زمینه‌ای آرام باشد برای وقوع رویداد فضا. پس، بیان هنری مینیمال را متناسب با سادگی فریم دومینوی لوکوبوزیه برای فضاهای داخلی انتخاب کردیم؛ واکنشی در برابر معماری بحران‌زده امروزمان. به این ترتیب، برای تقویت حس مکان فضا، خلوص، سادگی و خوانایی تقویت شد.

کمینه‌گرایی، وضوح در طراحی پلان، سیالیت فضایی، انعطاف‌پذیری عملکردی و پیوستگی و تداوم بصری، بدون هرگونه بیان پیچیده، معماری داخلی‌ای یکپارچه، اما خیال‌انگیز به وجود آورد، آن‌قدر که احساس تعلق به فضا و خاطره‌انگیزی گلستانه برای خودمان و تمام دوستان و آشنایان معمار و هنرمندمان، عجیب و بسیار بالا است.